انبوهی غیر قابل نفوذ، سیاه گوش که در میان درختان زیر درخت پرسه می زند و سوسک های بی شماری که در تنه های پوسیده درختان زندگی می کنند. در وسط اروپای پرجمعیت، طبیعت اجازه دارد زیستگاه خود را بازیابی کند. در پارک ملی جنگلی باواریا، یک چشم انداز به یک پروژه ویترین پیشگام در سراسر جهان تبدیل شده است: انسان ها در طبیعت دخالت نمی کنند. "بگذار طبیعت طبیعت باشد" این فلسفه است. این یک آزمایش منحصر به فرد بود که باعث ایجاد مقاومت گسترده در بین مردم شد. نتیجه، با این حال، تا به امروز شگفت‌انگیز است. یک جنگل اولیه از جنگل های تجاری سابق، یک اکوسیستم منحصر به فرد و پناهگاه تنوع زیستی در حال رشد است. چرا برای ما سخت است که طبیعت را شکل ندهیم یا حتی از آن بهره برداری نکنیم و در عوض در نقش یک ناظر متحیر لغزش کنیم؟ چرا به طبیعت وحشی بیشتری نیاز داریم؟ و برای حفظ جنگل ها برای نسل های آینده در زمان تغییرات آب و هوایی چه می توانیم از آن بیاموزیم؟ دکتر جین گودال، دانشمند علوم رفتاری و سفیر صلح سازمان ملل متحد، و همچنین افراد محلی و محققانی که در این پارک ملی خاص حضور دارند، در این باره اظهار نظر می کند. قلب وحشی اروپا - بازگشت یک جنگل باستانی چیزی بیش از یک فیلم طبیعت متراکم جوی و یک سفر حسی در اکوسیستم جنگلی است. درباره مسائل جاری موضع می گیرد و با تصاویری تاثیرگذار نشان می دهد که می تواند وجود داشته باشد: همزیستی انسان و طبیعت دست نخورده و وحشی.