محمود، كه نقاش ساختمان است و از همسرش زهرا جدا زندگی می كند، تصمیم دارد برای كار به ژاپن برود. محمود همسرش را به محضر می برد تا او را طلاق بدهد، ولی محضردار گواهی عدم حاملگی زن را می خواهد و آن ها ناگزیر به آزمایشگاه می روند. جواب آزمایش زهرا، به رغم تصور آن ها، مثبت است و زن و شوهر جوان چاره را در سقط جنین می بیند، اما هزینة سنگین سقط جنین و توقیف پزشكی كه به آن ها معرفی شده موجب می شود كه آن دو به پیرزن قابله ای مراجعه كنند كه درانبار مخروبه ای در خارج شهر سكونت دارد. موقعی كه زهرا با اكراه و دلهره به اتاق پیرزن قابله پا می گذارد محمود با مردی رو به رو می شود كه همسرش پس از سقط جنین فوت كرده و برای مرافعه به آن جا آمده است. محمود و زهرا پس از درگیری با پیرزن و دستیارانش به خانه بازمی گردند و از تصمیم خود منصرف می شوند. دوسال از این ماجرا می گذرد. محمود خانة مسكونی خود را رنگ می زند و زهرا برایش چای می آورد. پسر كوچكشان در یكی از اتاق ها بازی می كند.